دوره امامت، چگونه آغاز شد؟

خلفاى عبّاسى بنا بر عادت معمول خویش، هر گاه فرصتى براى کشتن ‏اولیاء اللَّه مى ‏یافتند، فوراً آنها را به زهر از پاى در مى ‏آوردند. معتصم نیز، امام حسن عسکرى ‏علیه السلام را به زهر شهید کرد و سپس درصدد یافتن فرزندِ آن‏حضرت بر آمد تا او را نیز از میان بردارد وبه خیال‏ خویش دنباله امامت را نیست ونابود گرداند.معتصم عده ‏اى را به خانه امام فرستاد تا هرکه وهرچه درآنجاست ‏توقیف کنند.احمد بن عبداللَّه بن ‏یحیى بن خاقان پسروزیر معتصم در این باره مى ‏گوید:چون امام حسن عسکرى بیمار شد.پدرم به من پیغام داد که امام بیمار شده.آنگاه خود همان لحظه سوار شد و به دارالخلافه رفت و سپس باپنج نفرازخادمان ‏معتصم شتابان بازگشت. همه آنان ‏از افراد مورد وثوق و خواص خلیفه بودند. یکى از آنها هم "نحریر" بود.پدرم ‏به آنها دستورداده بود درخانه حسن بن على باشند و اوضاع و احوال او رازیر نظر بگیرند.همچنین در پى عده ‏اى از پزشکان فرستاده بود و به آنان ‏دستور داده بود که در خانه امام حسن عسکرى رفت و آمد کنند و هر بام ‏وشام از او پرستارى و مراقبت کنند.چون دو روز از این ماجرا گذشت، کسى نزد پدرم آمد و به وى خبرداد که آن‏حضرت بیمارى ‏اش شدت یافته و ضعیف شده است.پدرم ‏سوار شد و به خانه آن‏حضرت رفت و به پزشکان دستور داد بخوبى حال ‏آن‏حضرت را تحت نظر بگیرند.همچنین درپى قاضى القضات فرستاد و به‏ او دستور داد که پیش او بیاید و ده تن از کسانى را که به دین و امانتدارى ‏و پرهیز گارى آنان مطمئن است، انتخاب کند و با خود بیاورد. آنگاه‏ تمام آنها را به خانه امام حسن فرستاد و بدیشان تکلیف کرد که شبانه روز همانجا بمانند. آنها در آنجا بودند تا آنکه امام حسن عسکرى ‏علیه السلام ‏درگذشت. رحلت او چند روز گذشته از ماه ربیع الاوّل سال 260 واقع‏ شد. با رحلت او سامراء یکصدا ناله بر مى ‏آورد که ابن الرضا از دنیا رفت. خلیفه عدّه ‏اى را به خانه آن‏حضرت فرستاد تا خانه و اتاقها را بازرسى‏ کنند و هر آنچه در خانه است مهر و موم نمایند و نشان فرزند آن‏حضرت ‏را بجویند. بدین گونه قدرت جاهلى و استکبارى مى ‏کوشید، ریشه ‏هاى امامت را از بیخ برکند و حرکت اصیل مکتبى را دستخوش نابودى سازد. امّا به ‏مقصود خود نایل نیامدند که دست خداوند بر فراز دستان آنها بود.

یُرِیدُونَ أَن یُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَیَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَن یُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ کَرِهَ‏الْکَافِرُونَ؛ "خواهند پرتو خدا را با دهان هاى خویش فرو نشانند امّاخداوند چنین نخواهد مگر آنکه پرتو خویش را به انجام رساند، هر چند که ‏کافران نا خوش دارند."

نشانه های بسیار نزدیک بودن ظهور حضرت مهدی (عج)

نوشته زیر مجموعه ای از نشانه های بسیار نزدیک بودن ظهور حضرت حجه ابن الحسن العسگری را مورد بررسی قرار داده است انشاالله که دیدگان همه منتظران به نواده پاک رسول (ص) روشن گردداین مطالب برگزیده ای ازسایتهای مختلف و منابع مهدویت است.
چشم انتظاران را بگو یوسف ز کنعان می رسد
 ای دل شب هجران ما آخر به پایان می رسد  
ـ بشارت آیه الله العظمی بهجت : اشاره مستقیم و بشارت صریح آیه الله العظمی بهجت در جمعی در مورد نزدیکی ظهور امام زمان (عج) که فرمودند : “ تا کنون به جوانان بشارت می دادید که منتظر باشید ظهور مولایتان را خواهید دید اینک (ظهور آنقدر نزدیک شده است که) به سالخوردگان و پیران هم بشارت دهید که ظهور را خواهید دید . ” بسیاری از منتظران و شیفتگان ولی عصر (عج) را سرشار از شور و شوق ظهور نموده است و برای آنها دلیلی محکم و برهانی قاطع در یقین به نزدیکی ظهور ایجاد کرده است .

 ـ سفیانی در آستانه کودتا : امام محمد باقر (ع) : سفیانی و حضرت قائم در یک سال قیام می کنند . (بحارالانوار ج 52 ص 240) یکی از علامات حتمیه ظهور قیام فردی به نام سفیانی که همزمان با سید خراسانی در ماه رجب در سوریه کودتا نموده و چند کشور همسایه را فتح و سپس به سمت عراق پیشروی می نماید و لشگری برای دستگیری امام زمان (عج) به سوی مکه روانه می سازد که این لشگر در بین مکه و مدینه به زمین فرو می روند و نابود می شوند و … تعدادی از بزرگان در سوریه سفیانی را دیده و (با همان) اوصافی که در روایات ذکر شده است او را شناخته اند که با برخی مانند عالم فاضل و متعبد استاد بهلول مصاحبه شده و شرح دیدار به صورت مکتوب و نوار ویدئویی مستند و مکتوب موجود است (کتاب آیا ظهور نزدیک است؟ و نوار ویدئویی در واحد فرهنگی گل یاس) و برخی دیدارها مانند دیدار امام موسی صدر و شهید چمران نقلی و غیر مستند می باشد . در دیدار استاد بهلول که حدودا 10 سال پیش انجام گرفته است سفیانی با همان ظاهر کریه که در روایات ذکر شده و جزء فرماندهان ارتش سوریه و فردی جاه طلب و میانسال ذکر گردیده است … با شدت گرفتن فتنه ها و درگیری ها در منطقه خاور میانه و عراق و لبنان و فلسطین و تحت فشار بودن یهودیان غاصب هر لحظه برای کودتای سفیانی که به نفع صهیونیستها و علیه کشورهای مسلمان صورت می گیرد شرایط فراهم تر می گردد.
ـ آغاز مرحله ای که در آن عراق کانون تحولات است : سرزمین عراق در عصر ظهور بر طبق روایات معتبر کانون تحولات بسیار مهمی است و منشا معبر و محل برخورد اکثر قیامهای دوران ظهور است . شیصبانی حاکم ستمگر عراق (صدام) در نزدیکی ظهور از این مکان جنگ را آغاز می کند . سفیانی بعد از کودتا در سوریه سرزمین عراق را فتح می کند . سید خراسانی بعد از قیام به سوی عراق حرکت می کند و امام زمان (عج) نیز بعد از قیام در مکه به سمت عراق پیش می رود و سرانجام پس از پیروزی نهایی مرکز حکومت خود را در کوفه قرار می دهد . در شرایط فعلی نیز لحظه به لحظه عراق به سمت تحولات عظیم و مهم پیش می رود و آنگونه که از روایات ذکر شده است در حال تبدیل شدن به مرکز تحولات جهانی در عصر ظهور می باشد . امام علی در مورد تحولات و فتح عراق در زمان ظهور می فرماید : … قلعه ها را بگشایند عراق را فتح کنند هر اختلافی را با خونریزی پاسخ گویند در چنین زمانی ظهور صاحب الزمان (عج) را انتظار کشید … حوادث جانکاه و کمرشکنی روی دهد شکافنده ها (موشک ها) بشکافند تیزپروازان(هواپیماها) به پرواز درآیند … عراق را فتح کنند هر اختلافی را با خونریزی پاسخ گویند( بشاره الاسلام ص74) حضرت در اشاره به خروج سفیانی در نهج البلاغه می فرمایند: 1. گویا او را می بینم که در شام فریاد برداشته و با پرچم هایش در حول و حوش کوفه می گردد و به اهل کوفه همچون شتر سرکش رو می آورد زمین را از سرهای بریده فرش می کند دهانش گشوده قدمش در زمین سنگین جولانش گسترده و هیبتش عظیم است. به خدا قسم شما را در این طرف و آن طرف زمین پراکنده می کند تا از شما جز به مانند باقی مانده سرمه در چشم باقی نماند این برنامه ادامه دارد تا عرب بر سر عقل آید (نهج البلاغه خطبه 138) در نامه امام زمان به شیخ مفید (ره):...گروههایی منحرف از اسلام بر عراق تسلط یابند و با کردارهای زشت خود موجب کمبود ارزاق (محاصره اقتصادی) در عراق می شوند.سپس با هلاکت طاغوتی از طواغیت(صدام)این فاجعه بر طرف می شود... (بحارالانوار ج 53 ص 175) اوضاع فعلی عراق نشان می دهد که ما چقدر به ظهور نزدیک شده ایم .
ـ فراگیر شدن فساد و فحشا و ظلم : یکی دیگر از نشانه هایی که برای ظهور در روایات ذکر گردیده است فراگیر شدن انواع فساد و فحشا در جوامع انسانی می باشد که در روایات بعنوان علائم غیر حتمیه وارد شده است . رواج انواع فساد جنسی(زنا، همجنسگرایی، برهنگی و …)فساد اقتصادی(ربا،رشوه،گرانفروشی و...)فساد حکومتی(وضعیت فعلی حکومت درتمام جهان)فساد اجتماعی( فروپاشی بنیان خانواده ها،اعتیاد و ناهنجاری های اجتماعی و …) در اوضاع کنونی دقیقا منطبق بر فرمایشات روایات و احادیث عصر ظهور می باشد . پوشش 350 کانال فاسد ماهواره که اکثر آنها زشت ترین و فجیع ترین صحنه ها را به راحتی نمایش می دهند و تمام اقشار بخصوص جوانان و نوجوانان را در سراسر جهان تحت تاثیر خود دارند و سایتهای مبتذل اینترنت و سی دی ها و فیلمهای مبتذل و فجیع که در سراسر جهان فراگیر شده اند (حتی در ایران) و…
و سایر نشانه ها به اجمال : به بن بست رسیدن تمام نظریه ها برای سعادت انسان ، رویکرد جهان به معنویت ، شدت یافتن بلاها ، فتنه ها و مشکلات ، پیش بینی ائمه اطهار در مورد شهر مقدس قم و وقوع انقلاب اسلامی و اتصال آن به انقلاب جهانی امام زمان(عج) ، شدت یافتن دو جریان حق و باطل، شدت یافتن انتظار در ادیان مختلف و فراگیر شدن نام و یاد مهدی (فراگیر شدن دعای ندبه در سراسر کشور و درهر کوی و برزن ، اقبال و روی آوردن عموم مردم علی الخصوص جوانان به اماکن متبرک به نام امام زمان (عج) خصوصا جمکران بعنوان پایگاه اصلی منتظران و عاشقان ، بحث روز شدن مساله ظهور و امام زمان (عج) در بین مردم ،افزایش قابل توجه رویکرد به مساله مهدویت و ظهور در بین مطبوعات ، صدا و سیما ، سخنرانی ها و … و اقبال به این مساله در حوزه و دانشگاه و در بین فرهیختگان و نخبگان) و ..........

یاران امام زمان (عج)

بنابر روایات بسیار، تعداد یاران حضرت مهدی(عج)، هم تعداد با لشکر پیامبر اکرم(ص) در جنگ بدر 313 نفر است.
چنانچه امام صادق(ع) فرمود: 313 نفر اصحاب مهدی در آخرالزمان به تعداد اهل بدر در یک ساعت جمع می شوند...(ینابیع المودة، ص509)
و در برخی روایات تعداد یاران ده هزار نفر یاد شده است و تا آنان گرد نیایند قیام صورت نمی گیرد.(غیبة نعمانی، ص307)
و در بعضی از نقل ها کمتر و در برخی فزون تراز این یاد شده، چنانچه در حدیثی از امام علی(ع) آمده است که: مهدی در میان دوازده تا پانزده هزار یاور قیام خواهد کرد.(الملاحم والفتن، سیدبن طاوس، ص65) و در برخی احادیث به توده های انبوهی اشاره شده که از نقاط گوناگون جهان به کمک امام می شتابند. (بحارالانوار، ج60، ص316)
آمارهای ذکر شده با یکدیگر تعارض ندارند، بلکه در کنار هم معنا می شوندو در مجموع نشانگر سیر تکاملی یاران می باشد، چرا که 313 نفر نخستین یارانی هستند که به همراهی حضرت می شتابند و با گرد آمدن این گروه دعوت عمومی آغاز می شود و پس از انتشار خبر به دیگر محرمان و مقربان ده یا دوازده هزار نفر که سپاهیان حضرت را تشکیل می دهند به سرعت به امام می پیوندند، و با اجتماع آنان پاکسازی حجاز آغاز شده و در ادامه نهضت جهانی توده های فراوانی از مردم سراسر جهان به حضرت ملحق خواهند شد.(چشم به راه مهدی، ص366)
احتمال می رود 313 نفر ، یاران خاص و فرماندهان اصلی لشکریان امام باشند، که هسته اصلی نیروها را به عهده دارند و پس از پیروزی، برای ارشاد و کارگزاری به سرزمین های دور و نزدیک فرستاده می شوند، که از این گروه به "نقباء" و "ذخرالله" تعبیر شده است.(فرهنگ مهدویت، ص779)
و به گونه ای دیگر می توان گفت که یاران حضرت مهدی ارواحنا فداه به دو دسته کلی تقسیم می شوند:
الف) یاران درجه یک که تعداد آن ها 313 نفر است که در واقع فرماندهان و سران لشکر هستند، و آنان کسانی هستند که حداقل شرط در آن ها این است که کمال ایمان را داشته باشند یعنی کمال ایمان که همان تشیع باشد را باید دارا باشند چرا که این ها از برگزیدگان و افراد والا هستند.
ب) یاران در مراتب بعدی که رده های بعدی یاری حضرت هستند که در میان این افراد کسانی که از ادیان دیگر از جمله مسیحیت یا مذاهب اهل سنت که به حضرت ایمان آورده و در جرگه شیعیان وارد شده باشند وجود دارند.(بالاخره ایمان کامل یا شیعه بودن شرط با حضرت بودن است زیرا زمان ظهور حضرت حجت ارواحنافداه دیگر زمان سازش نیست چون همه پرده ها کنار می رود و هر که طالب واقعی حق است – از هر مذهبی – با دیدن حقانیت تشیع قطعاً شیعه می شود.
امام مهدی ارواحنافداه با 313 یار خاص و 10هزار نفر که به فرموده امام صادق علیه السلام "حلقه" نامیده می شوند حرکت خود را از مکه آغاز می کنند.

خداوند به عنوان یک قانون کلی به مؤمنان اخطار می‌دهد که اگر کسانی از شما از دین خدا بیرون رود زیانی به کسی و چیزی وارد نمی‌سازند زیرا خداوند در آینده جمعیتی را برای حمایت این دین بر می‌انگیزد و اوصاف کسانی که باید این رسالت بزرگ را انجام دهند، شرح می‌دهد:
1) آنها عاشق خدا بوده و جز به خشنودی او نمی‌اندیشند.
هم خدا آنهارا دوست داردوهم آنها خدا را دوست دارند(یحبّهم و یحبّونه
2) در برابر مؤمنان خاضع و فروتن هستند. (اذّلة علی المؤمنین(
3) در برابر ستمکاران خشن و قدرتمند هستند. (اعزّة علی الکافرین(
4) جهاد در راه خدا برنامه همیشگی آنهاست. (یجاهدون فی سبیل الله(
5) ثابت قدم بوده وازملامت کنندگان باکی ندارند(ولا یخافون لومة لائم(
زیرا افرادی هستند که دارای صفات ممتازی بوده ولی در مقابل غوغای محیط، هجوم افکار عمومی یا اکثریت منحرف محافظه‌کار، ترسو یا کم جرأت بوده و زود میدان را خالی می‌کنند که این افراد برای یک انقلاب و حرکت عمومی نه این که پیروزی نمی‌آورند که موجب شکست هم می‌شوند.
در آخر آیه می‌فرماید: به دست آوردن این امتیازات (علاوه بر کوشش) مرهون فضل الهی است که به هر کسی شایسته باشد داده می‌شود. (ذلک فضل الله یؤتیه من یشاء(
البته این عطای فضل از روی چشم تنگی و بدون ضابطه نیست بلکه خداوند واسع علیم است (و الله واسع علیم(
لازم به ذکر است که این اوصاف با یاران حضرت مهدی ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ تطابق کامل و روشنی دارد چنان چه در روایتی ذکر شده که این آیه شریفه در رابطه با حضرت مهدی و اصحابش می‌باشد.
گرچه مصادیق دیگری برای این آیه، مفسران فرموده‌اند.
در روایتی از امام صادق(علیه السّلام) اوصافی برای یاران حضرت مهدی بیان شده که با اوصاف مذکور در آیه هماهنگ است از جمله آن اوصاف:
1) قلب محکم: «رجال کأنّ قلوبهم زبر الحدید.»
2)دوری از وسوسه: «لا یشوبها شک فی ذات الله...» هرگز شک و تردید نسبت به خدا ندارند.
3) خواستار برکت: «کانّ علی خیولهم العقبان یتمسّحون بسرج الامام  )علیه السّلام( یطلبون بذلک البرکة.» بر فراز اسب‌های خود دست بر زین اسب امام (علیه السّلام ) می‌کشند و تبرّک می‌جویند.
4) جان نثاری: ....«یحقّون به یقونه بانفسهم فی الحروب» پروانه‌وار شمع وجود امام (علیه السّلام ) را در میان گرفته و او را با جان‌شان محافظت می‌کنند.
5) شب زنده‌دار و اهل مناجاتند: «رجال لا ینامون اللیل لهم دویّ فی صلاتهم کدویّ النحل» مردان شب زنده‌داری که شب‌ها نمی‌خوابند و زمزمه نمازشان چون نغمه زنبوران از کندو به گوش می‌رسد.
6) اطاعت محض: «هم اطوع له من الامة لسیّدها» آنها در برابر فرمان امامشان از برده‌ی مطیع، مطیع‌ترند.
7) قلب نورانی: «... کانّ قلوبهم القنادیل» گویی دل‌های آنها مشعل نورانی است.
8) خدا ترسی: «و هم من خشیة الله مشفقون» آنها از ترس خدا نگرانند.
9) شهادت طلبی: «یتمنون ان یقتلوا فی سبیل الله» آرزوی آنها کشته شدن در راه خداست.
10) حق یاوری: «بهم ینصر الله امام الحق» خداوند به وسیله‌ی آنها امام حق را یاری می‌کند.

                پیشینه نوروز

به باور زرتشت، ماه فروردین (نخستین ماه گاهشماری خورشیدی ایرانیان) به فره‌وشی (سرزندگی) اشاره دارد به اینکه که دنیای مادی را در آخرین روزهای سال دچار دگرگونی می‌کند. بنابراین، زرتشتیان، ده-روز را برای اینکه روح نیاکان خود را شاد کنند، گرامی می‎دارند. ممکن است این سنت که، برخی پیش از نوروز به گورستانها می‏روند، ریشه در این باور داشته باشد. یک روایت در مورد خاستگاه نوروز این است که در این روز کیاخسرو، پسر پرویز بردینا، به تخت سلطنت نشست و ایرانشهر را به اوج شکوفایی خود رساند.

روایت دیگر این است که در این روز ویژه (یکم فروردین)، جمشید، پادشاه پیشدادی، بر روی تخت طلایی نشسته بود در حالی‏که مردم او را روی شانه‏های خود حمل می‏کردند. آنها پرتوهای خورشید را بر روی پادشاه دیدند و آن روز را جشن گرفتند.

در زمانهای کهن، جشن نوروز در نخستین روز فروردین (۲۱ مارس) آغاز می‏شد، ولی مشخص نیست که چند روز طول می ‏کشیده ‏است. در بعضی از دربارهای سلطنتی جشن‏ها یک ماه ادامه داشت. مطابق برخی از اسناد، جشن عمومی نوروز تا پنجمین روز فروردین برپا می‏شد، و جشن خاص نوروز تا آخر ماه ادامه داشت. شاید بتوان گفت، در طی پنج روز اول فروردین جشن نوروز جنبه ملی و عمومی بود، در حالیکه طی باقیمانده ماه، هنگامی‏ که پادشاهان مردم عادی را به دربار شاهنشاهی می ‏پذیرفتند جنبه خصوصی و سلطنتی داشت.

جشن نوروز از آیین‌های باستانی و ملی ایرانیان می‌‌باشد. جزئیات چگونگی این جشن تا پیش از دوره هخامنشیان بر ما پوشیده است. در اوستا نیز هیچ اشاره‌ای به این جشن نشده است. همچنین از دید مذهب و باورهای دینی ایرانیان باستان در ارتباط با این جشن اطلاعاتی در دست نیست. اگرچه مطالبی کلی در تعداد اندکی از کتابهای نوشته شده در روزگار ساسانیان درباره جشن نوروز وجود دارد.

با استناد بر نوشته‌های بابلیها، شاهان هخامنشی در طول جشن نوروز در ایوان کاخ خود نشسته و نمایندگانی را از استان‌های گوناکون که پیشکش‌هایی نفیس همراه خود برای شاهان آورده بودند می‌‌پذیرفتند. گفته شده که داریوش کبیر، یکی از شاهان هخامنشی (۴۲۱ - ۴۸۶)، در آغاز هر سال از پرستشگاه بأل مردوک، که از خدایان بزرگ بابلیان بود دیدن می‌‌کرد.

همچنین پارتیان و ساسانیان همه ساله نوروز را را با برپایی مراسم و تشریفات خاصی جشن می‌‌گرفتند. صبح نوروز شاه جامه ویژه خود را پوشیده و به تنهایی وارد کاخ می‌‌شد. سپس کسی که به خوش قدمی شناخته شده بود وارد می‌‌شد. و سپس والامقام‌ترین موبد در حالی که همراه خود فنجان، حلقه و سکه‌هایی همه از جنس زر، شمشیر، تیر و کمان، قلم، مرکب و گل داشت در حین زمزمه دعا وارد کاخ می‌‌شد. پس از موبد بزرگ ماموران حکومت در صفی منظم وارد کاخ شده و هدایای خود را تقدیم شاه می‌‌کردند. شاه پیشکش‌های نفیس را به خزانه فرستاده و باقی هدایا را میان حاضران پخش می‌‌کرد. ۲۵ روز مانده به نوروز، دوازده ستون با آجرهای گلی در محوطه کاخ برپا شده، و دوازده نوع دانه گیاه مختلف بر بالای هریک از آنها کاشته می‌‌شد. در روز ششم نوروز، گیاهان تازه روییده شده بر بالای ستونها را برداشته و آنها را کف کاخ  می‌‌ پاشیدند و تا روز ۱۶ فروردین که به آن روز مهر می‌‌گفتند، آنها را برنمی داشتند.

روشن کردن آتش هنگام عصر یکی دیگر از رسومی بود که بین مردم در نوروز عمومیت داشت. ریشه مراسم روشن کردن آتش توسط ایرانیان در آخرین چهارشنبه سال نیز به همین عمل ایرانیان باستان بازمی گردد. ایرانیان باستان به آتش احترام می‌‌گذاشتند. آن زمان عقیده بر این بود که آتش موجب تصفیه هوا می‌شود.

در نخستین بامداد نوروز، مردم روی یکدیگر آب می‌‌پاشیدند. پس از گرویدن به اسلام نیز این رسم بجا مانده است با این تفاوت که به جای آب از گلاب استفاده می‌شود. از دیگر رسوم نوروز، حمام رفتن و هدیه کردن شکر به یکدیگر در روز ششم فروردین بود. و یکی از باشکوه‌ترین سنتها نیز سبز کردن دانه گیاه در یک ظرف است که به آن "سبزه" گویند.