پیام آور عاشورا
در حماسه حسینی آن کسی که بیش از همه این درس را آموخت
و بیش از همه این پرتو حسینی بر روح مقدس او تابید، خواهر
بزرگوارش زینب(س) بود. راستی که موضوع عجیبی است، زینب
با آن عظمتی که از اول داشته است و آن عظمت را در دامن زهرا (س)
و از تربیت علی (ع) بدست آورده بود، در عین حال زینب بعد از
کربلا، با زینب قبل از کربلا متفاوت است، یعنی زینب بعد از کربلا
یک شخصیت و عظمت بیشتری دارد. ما می بینیم در شب عاشورا،
زینب یکی دو نوبت حتی نمی تواند جلو گریه اش را بگیرد، یک
بار آنقدر گریه می کند که بر روی دامن حسین بیهوش می شود، و حسین(ع) با صحبتهای خودش زینب را آرام می کند.
((خواهر عزیزم ! مبادا وسواس شیطانی بر تو مسلط بشود و حلم را
از تو برباید، صبر و تحمل را از تو برباید. وقتی حسین به زینب
می فرماید که چرا این طور می کنی، مگر تو شاهد و ناظر وفات جدم
نبودی؟ جد من از من بهتر بود ، پدر، مادر و برادر ما از ما بهتر بودند !
زینب این چنین با حسین صحبت می کند ((برادر جان ! همه آنها اگر
رفتند بالاخره من پناهگاهی غیر از تو داشتم، ولی با رفتن تو برای من پناهگاهی باقی نمی ماند.))اما همین که ایام عاشورا سپری می شود و
زینب، حسین(ع) را با آن روحیه قوی و نیرومند و با آن دستورالعملها
می بیند، زینب دیگری می شود که دیگر احدی در مقابل او کوچکترین شخصیتی ندارد.
